رویای زنبوران وحشی

من سگ کی باشم پیش شما که بیشتر از چند تا گرگ میشی حدودا

رویای زنبوران وحشی...

یک گوشه ای گیر اورده بود که مثل همیشه نصف پاکت سیگارش و تموم کنهدستش و هم گرفته بود روی پیشونیش مثل کسی که مادرش مرده باشهاین بار جلو رفتم و بالای سرش ایستادمسایم و که دید با همون صدای نخراشیده گفت:هر کی هستی سایت مستدام داشتم می پختمگفتم تورو ک و ن گشادتگفت : آشنا هستی پس خیالم راحت شد کر و کوری چیزی نیستی که برای شاشیدن اومده باشی رو به دیواریک آهی کشید و گفت اگر بهت بدهکارم می بینی که وضعم رو آه ندارم که بدم تو شکم پر بشهدوباره گفتم اگر ک و ن گشادت همش و نمی چ س ی د با همون آه الان سیر می شدی.سرش و بالا آورد و گفت: اه تویی؟خواست بلند بشه که عقبکی رفت تو دوار دولا شدم که بگیرمش نیافته که خشتکم پاره شد. مرتیکه بی غیرت چنان از خنده بی حس شد که نعش کرختش و پرت کرد روی آسفالت و زیر همونن آفتابی که زیرش داشت می پخت گهی می خندید و گهی می گ و ز ی د.بی شرف... دیگه نمی رم پیشش رویای زنبوران وحشی...

من یک گ و ز دربسته هستم مرا باز کن

با دندان های محکمت

که می روید از من نهالی سترگ به دامان اندیشه ات

افکار من التقاطی اند آمیخته با م ن ی دیشبت

 کسی هم ساغه مارا نکاشت

آبستن حقایق نابی ام به گرداب تو نیازمندم

که گر تو نتوانی به فاک آشناتری ام بیاب

که گر تو نخواهی به خاک پا به ماه تری بخواب

رویای زنبوران وحشی...

رستگار تر از تو چه کسی کند تر از من چه خسی

که گر تو آدم نوکر صفتی بودی ام هزار دل نگران

در این پیاله که روز را به شب برسانیم

تو خنده ای بنما که سوز کون رقیبم

سر از این آستر نیم پاره تو بر نخواهم داشت

که شرت عمارت خوبان کنند پرچم دوست

رویای زنبوران وحشی...

افسرده ترین افسار ده تاریخم

که از من بی شعار تر انسانی نزییده

که از من پست تر کس پُست ننهاده

گرم یاد آوری یا نه منم آن شاخه شوخت ک زیر تو ملولم از ته هجران

و از بیخ و بنت معلوم گشته ام که تا دندان درون فکرهایت خوشه کردم

خرداد خر چاق فربه ای که می داد رفت و من ماندم با سوت بلبلی تیر ماه

به تیره بختی تیرماه قسمت می دهم در راهروهای تنگ مرو

رویای زنبوران وحشی...

دست شستم از تو وقتیکه مست بودم از نگاه تو کنارت و به یاد تو دراز تو شکاف تو صدای تو نیاز تو پیاز آب گوشت دیشبت نگاه سوی سقف تو که اشک می جهد ز چشم های بی فروغ تو که آب جاری است از مراودات ما صفیر سنگ خورده و گل نشسته ام را بیاب در درون جویبار لحظه های تو لجن ترین از این لجام تو گسیختم که باز می کنی به سان  لجو باز می شوی کسی خبر ندارد از فراخ تو لباس می کنی گهی که شب نگه نداشته تا کنون به کام تونگاه تو دلیریه زنیست که می دهد به لشگری ولی نه به خدای توزبااااااااانه می کشم همیشه از حرارت دهان تو و سوخت می شود تمام آب نیمه شب به پای توتو کور می شوی نگاه هر خرافه دوستی به سمت تو به دام هر شکسته گوشی به کام هر نشسته دوشیمنم نشسته دوش خیال تو رویای زنبوران وحشی...

تلخ بودی تلخ ای شکلات شیری پیری زندگی من

مثل آدامس لجن مرده زیر پا خورده ای که 30 سال پیش مرا یافته ای در اوج قحطی پول توی جیبی من

مزه خون می دهی تو خون میدهی جنون می دهی تو ک و ن می دهی به چشم های تشنه حرف های دشنه کسب و پیشه پیشینه ی من

مزه خون می دهی به خون مزگی پوست زانوی 30 سالگی پیش من

رویای زنبوران وحشی...

ضمن احترام به فامیل بزرگ کسایی این مطلب و می نویسم

آقای کسایی  راننده خل منه بشناسیدش

می خوام اون و به همه دنیا معرفی کنم

حتی اگر شده یک روز کاندید ریاست جمهوری بشم

اس ام اس داده که  "مهندس زودتر میخواهیم بریم"

من هم در جوابش نوشتم " با چه کسایی"

الان فهمیدم رفته واسه خودش

خل فکر کرده من براش نوشتم (باشه کسایی)

رویای زنبوران وحشی...

امروز فرد موفق  شماره 1 را معرفی کردند

کسیکه با دیپلم اومده بود و کار و پیچونده بود و اول کاردانی و بعد کارشناسی گرفته بود اونم از دانشگاهی که مشخص بود فقط مدرک بهش دادند.

نوش جونش

حتما این راه درستش بوده

رویای زنبوران وحشی...

آمدی تو و دوباره به با غ آوردیسرمای همه فصل های گذشته دنیا  راخشک شدند کوچکی بی پناه پرستو هاله شدند یادآوری قلب مشت کرده آلوها  بزرگ کردی از نو به همت دست هایی کودکانه مراآمدی تو که فصل سردیم را به یاد آوردینظاره کن اکنون گلی که لای  یک نگاه خشکاندیتو دنبال چه می گردی؟طراوت، تازگی، خوب رویی بوی نیکو آیینه روزی؟و دنبال که می گردی؟غبار  رخت ما در آسیاب روزها ریخته؟آمدی تو که ای کاش که پیشتر میامدیآمدی ولی به سان قطره ای ز آسمان بی ابریآمدی یار قدیمی که بی سخنیم، بیاموزی؟ به الکنی شکسته خطی لا لسانی، الفاظیتاس بیانداز میان من وآن حس تازه بیامن نیز یک  گزینه ی  پیش پای  اجباریباشد که جفت اوریم و یار ما بشوی رویای زنبوران وحشی...